Halina Barbara Szczepanowska urodziła się w 1929 roku w Warszawie, gdzie rozpoczęła naukę w Prywatnej Żeńskiej Szkole im. Cecylii Plater-Zyberk. Podczas okupacji niemieckiej brała udział w działalności konspiracyjnej w ramach drużyny harcerskiej w tzw. „Szarych Szeregach”. Po zamknięciu szkoły przez władze komunistyczne uczęszczała do XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Hugona Kołłątaja w Warszawie, gdzie otrzymała świadectwo maturalne.
Wykształcenie i przebieg pracy:
W 1949 roku rozpoczęła studia na Wydziale Ogrodniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskując w 1953 roku tytuł Inżyniera Ogrodnika w ramach specjalności: „Rośliny ozdobne”. W tym roku rozpoczęła pracę w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego „Stolica” w Warszawie kontynuując studia na Wydziale Ogrodniczym SGGW, Sekcja Kształtowania Terenów Zieleni (obecnie Architektura Krajobrazu), które ukończyła w 1965 roku z tytułem Magistra Kształtowania Terenów Zieleni. W okresie pracy w BPBK „Stolica” współpracowała m.in. przy projekcie zagospodarowanie przestrzennego „Miasta Koszalin i okolic”, przy kompleksowych analizach ekonomicznych rozwoju „Parku Kultury w Katowicach” oraz projekcie otoczenia „Dworca Zachodniego w Warszawie” w zakresie terenów zieleni.
W roku 1966 podjęła pracę w Instytucie Gospodarki Komunalnej (przekształconym w Instytut Kształtowania Środowiska), gdzie pełniła funkcję kierownika Samodzielnej Pracowni Badawczej Zieleni Miejskiej kierując m.in. muldi-dyscyplinarnymi studiami na temat „Wpływu zieleni na kształtowanie środowiska miejskiego” oraz prowadząc badania dotyczące wyceny wartości drzew i krzewów na terenach zurbanizowanych w krajach europejskich i poza-europejskich. W tym okresie była również redaktorem naczelnym magazynu pt. „Zieleń Miejska”. W latach 1966–79, jako adiunkt prowadziła wykłady i ćwiczenia z „Ekonomiki i organizacji wykonawstwa terenów zieleni miejskiej” na Wydziale Ogrodniczym, Sekcji Architektury Krajobrazu SGGW, opracowując we współpracy z dr. J. Majdeckim i prof. A Zielonko podręczniki dydaktyczne z tego zakresu. W 1973 roku uzyskała stopień doktora w zakresie problematyki terenów zieleni w miastach na SGGW, za pracę pt.:„Techniczno-eksploatacyjne przesłanki wyznaczania kosztów utrzymania zieleni miejskiej (na materiale porównawczym z Polski, Niemiec i Bułgarii)”.
W roku 1979 przerwała studia przygotowujące do pracy habilitacyjnej, wyjeżdżając do Afryki Północnej (Libia), gdzie do roku 1983 prowadziła badania florystyczne otoczenia Morza Śródziemnego i terenów pół-pustynnych dla projektu zagospodarowania przestrzennego Trypolitanii w ramach firmy „Wadeco” oraz opracowała projekt nadmorskich terenów rekreacyjno-sportowych pt. „Recreational Center in the City of Zanzur” dla firmy konsultingowej z NRF „A. Tomasetti & Sohn”, działającej w Afryce.
W 1984 wyjechała do Nowego Jorku USA, gdzie współpracowała przy projekcie koncepcyjnym „Riverview TV Studio” dla biura projektowego Haines, Lundberg i Waehler, wygrywając konkurs na opracowanie przestrzenne prestiżowego wejścia do tego kompleksu i otaczających ulic. W latach 1984-87 prowadziła wykłady z zakresu ekologii miasta w „New York Medical College” (Walhalla, NY), w „The Polish Institute Arts and Science of America” oraz w „Polonia Technica”, Równocześnie opracowała szereg indywidualnych projektów z zakresu architektury krajobrazu i planowania przestrzennego w Nowym Jorku jak: „Father Popiełuszko Square”, „Greenpoint Art Studio”, „The Challenge Center Garden”, „Landscaping and Sport Areas” dla Junior High School oraz projekt koncepcyjny otoczenia „American-Polish Institute in Philadelphia”. Uczestniczyła również w organizowaniu prac młodzieży i mieszkańców przy zakładaniu ogrodów, jak np. „Multi-ethnic Community Garden” przy YMCA (Brooklyn, NY), opisany w gazecie “Greenline”. Prace te uzyskały uznanie lokalnych władz i podziękowanie Prezydenta Brooklynu (“Certificate of Appreciation”) w 1988 roku.
W latach 1988-94 pracowała w Biurze Planowania Urbanistycznego (Office of Urban Design, Department of Transportation) miasta Nowy Jork przy projektach badawczych oraz techniczno-normalizacyjnych zakładania i ochrony drzewostanów w otoczeniu dróg, placów, autostrad, m.in. Manhattan Ave, Norman Ave i Quincy St. (Brooklyn), Frederick Douglass Blvd, skwer Convent Ave oraz zieleńców jak St. Nicolaus Ave (Manhattan), Step Ave i Barley Ave, Mocholu Parkway (Bronx), Austin St. i okolice (Queens) oraz inne, w tym wielohektarowy projekt otoczenia „Cross Bronx Expressway” stanowiącym architektoniczno-przestrzenny akcent głównego wjazdu do Nowego Jorku od strony Bronx’u. Współpracowała z wyższymi uczelniami, jak Hunter College of the New York University, Cornell University w Ithaca (NY) oraz z NY City Parks and Rcreation nad zagadnieniami ochrony i rozwoju systemu drzew przyulicznych. W roku 1995 była projektantem w zakresie architektury krajobrazu i ekologii dla projektu „Hudson River Waterfront Transportation Corridor” (otoczenie turystycznej linii kolejowej na terenie New Jersey) realizowane przez „ETC – Architectura, Engineering, Planning”, Jersey City, USA.
Po powrocie do Polski w roku 1996, podjęła pracę w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa, gdzie wraz z J. Olizarem, wykonała projekty architektury krajobrazu (np. Ogród M. Curie Skłodowskiej, Warszawa, Zagospodarowanie Centrum Żyrardowa oraz projekt wstępny parku w Filadelfii „Concept Design for a Memorial Park“, którego założenia były opublikowane w prasie lokalnej. W ramach IGPiM współpracowała przy zagadnieniach dotyczących metodyki inwestycyjnej obiektów terenów zieleni dla FAO i UE. Kontynuowała również prace studialne i badawcze nad drzewostanami miejskimi, ich wartością oraz uzyskiwanymi korzyściami dla środowiska i ludności (tzw. ecosystem services), wykorzystując doświadczenia pracy w USA.
W roku 2008 uzyskała stopień doktora habilitowanego na Wydziale Ogrodniczym i Architektury Krajobrazu w SGGW w Warszawie m.in. za pracę pt.:”Wycena wartości drzew na terenach zurbanizowanych” oraz za całokształt prac zawodowych i naukowych, a w roku 1910 objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa.
Działalność w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Ogrodnictwa
Równolegle do pracy zawodowej, H.B. Szczepanowska włączyła się w 1957 roku do współpracy w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Ogrodnictwa. W latach 1972-75. została wybrana do składu Zarządu Głównego, m.in. za współudział przy organizowaniu konferencji i zjazdów. Za pracę w SITO otrzymała srebrną i złotą odznakę honorową NOT.
Została również zaliczona w historii stowarzyszenia do grupy osób, które szczególnie przyczyniły się w Warszawie do powstania i renowacji zieleni po zniszczeniach wojennych.
Po powrocie do kraju w latach 1996-97 uczestniczyła w opracowaniu programu szkoleniowego dla Kursu Inspektorów Terenów Zieleni, prowadząc od 1999 roku wykłady na tym Kursie. W kadencji 1999-2003 została wybrana na Przewodniczącą Komisji Architektury Krajobrazu przy Zarządzie Głównym SITO, w współuczestnicząc z Zarządem Głównym SITO w organizacji Konferencji pt. „Europejska Konwencja Krajobrazowa, a sytuacja zawodu architekta krajobrazu w Polsce”. W roku 2007 została Honorowym Członkiem SITO. W latach 2008-2012 współpracowała w Komitecie Doskonalenia Kadr N-T FSNT-NOT.
Inne stowarzyszenia zawodowe:
Nagrody i wyróżnienia:
Publikacje
Książki:
Artykuły publikowane w czasopismachjak .„Zieleń Miejska”, „Ogrodnictwo”, „Inżyniera Ekologiczna”, „Biuletyn Informacyjny Instytutu Kształtowania Środowiska”, „Przegląd Komunalny”, „Rośliny ozdobne”, „Ogrody”, „Uniwersytet Warszawski – Centrum Badań nad Środowiskiem Przyrodniczym i Zrównoważonym Rozwojem”, „Człowiek i Środowisko” inne – łącznie -75 artykułów oraz wiele prac niepublikowanych i wystapień na konferencjach krajowych i zagranicznych.
Inne publikacje:
Wystawy:
Odznaczenia
Halina Barbara Szczepanowska jest matką trojga dzieci.