Jadwiga Grąbczewska urodziła się 24 X 1912 we Włocławku, ojciec bankowiec Franciszek Kryt, matka Janina z domu Jankowska.
Po przeniesieniu się do Warszawy ukończyła pensję Emilii Plater a potem Wydział Ogrodniczy SGGW pisząc pracę dyplomową o Asparagus sprengeri (1935).
W 1936 Franciszek Kryt zakupił willę z kilkoma hektarami ziemi z parcelacji dóbr wilanowskich (miejscowość nazywała się wówczas Dąbrówka Wilanowska). Jego zamiarem było osadzenie córki na wsi i umożliwienie jej wykonywania wyuczonego zawodu.
W 1938 wyszła za mąż za adwokata Janusza Pałęckiego, z którym miała córkę Janinę.
Wojnę przetrwała w Dąbrówce zarabiając na życie uprawą roli. Po śmierci Janusza Pałęckiego wyszła powtórnie za mąż za Leopolda Grąbczewskiego (1942) urodzonego 15 XI 1906 w Kroczewie koło Płońska. Leopold Grąbczewski po maturze zajął się gospodarstwem pozostawionym przez zmarłego w 1940 ojca Teodora. Już w 1936 rozpoczął uprawę róż, niestety wybuch wojny podburzył dobrze prosperującą szkółkę. Od czasu małżeństwa z Jadwigą wspólnie prowadzili gospodarstwo, a od 1946 kontynuowali produkcję róż. Brakowało wtedy wszystkiego, szczególnie dostępu do nowych odmian. Z pomocą przyszedł wówczas mieszkający w Belgii brat Jadwigi Jacek Kryt, który regularnie przysyłał oczka nowych odmian róż. Przyczyniło się to znacznie do rozwoju szkółki.
W latach 50. Leopold Grąbczewski zaczął selekcjonować interesujące mutacje, a potem planowo krzyżować róże – tak narodziła się w firmie, pionierska w skali kraju, hodowla. Znaczna część produkcji przeznaczona była na eksport.
W pracach w gospodarstwie coraz więcej pomagali synowie, Jan (ur. 1943) i Jacek (ur. 1950).
W 1963 nowe odmiany Grąbczewskich (Warszawa, a później Camping, Irina, Mazowsze, Jantar, Viktoria, Mieszko) zostały zgłoszone na konkurs nowości w Hadze, potem do innych rozariów.
W 1966 odmiana Camping została odznaczona srebrnym medalem na konkursie w Kortrijk (Belgia). Jadwiga i Leopold Grąbczewscy byli regularnie zapraszani do jury wielu międzynarodowych konkursów róż na całym świecie. W czasie jednego z nich Jadwiga została przedstawiona w Londynie angielskiej Królowej Matce (1968).
Bywając też na wielu kongresach ogrodniczych i wygłaszając tam referaty była wytrwałym ambasadorem rodzącego się polskiego ogrodnictwa.
W 1974 roku aktywnie uczestniczyła w Światowym Kongresie Ogrodniczym w Krakowie.
Ze względu na znajomość języków obcych, komunikatywność i częste podróże była w owych czasach jedną z nielicznych osób w branży mogących dawać dobre świadectwo o Polsce i polskim ogrodnictwie.
Wspólnie z mężem Leopoldem zaangażowali się w pracę SITO oraz Polskiego Towarzystwa Miłośników Róż od momentu jego powstania w 1957 roku.
Leopold Grąbczewski miał istotny wkład w planowanie i tworzenie unikatowego wówczas w Polsce Rosarium w Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie. Działał również w sekcji producentów przy CNOS, której przez szereg lat był przewodniczącym. Wiele lat był aktywnym ekspertem przy kwalifikacjach szkółek róż.
Wszystkie te działania przyczyniały się w znaczący sposób do podnoszenia poziomu szkółkarstwa w Polsce.
Oczywistym rezultatem działalności Jadwigi Grąbczewskiej była książka „Róże na działce” (1986) napisana fachowo ale przystępnym językiem.
Za swoją aktywną działalność została nagrodzona odznaką honorową SITO.
Największym hobby Jadwigi były podróże, którym, szczególnie po śmierci męża, poświęciła się bez reszty. Odwiedziła najbardziej egzotyczne i niezwykłe miejsca na świecie podróżując z plecakiem, często w skrajnie trudnych warunkach zupełnie nieprzystających do jej wieku.
Zjeździła bez mała cały świat po powrocie dzieląc się informacjami i swoimi przeżyciami w formie licznych prelekcji prezentowanych w całej Polsce. Dla wielu jej słuchaczy był to jedyny kontakt z „wielkim światem”.
Ostatnią swą podróż odbyła do Hongkongu w wieku 86 lat.
Największą zasługą Jadwigi i Leopolda Grąbczewskich była niestrudzona, aktywna działalność zawodowa i społeczna dla dobra całej branży ogrodniczej.
Leopold Grąbczewski zmarł w 1978 roku, a Jadwiga Grąbczewska w 2005 roku w Warszawie.
Funkcjonujące obecnie szkółki Grąbczewscy, zarządzane przez Jana, Jacka, Wojtka, Agnieszkę i Żannę Grąbczewskich, są kontynuacją i rozwinięciem działalności Jadwigi i Leopolda, która dała solidne fundamenty do dalszego rozwoju, a przede wszystkim zbudowała, tak ważne, zaufanie do firmy.